Opuszczone miejsca w Wielkopolsce :: Wielkopolskie

Wielkopolska jest kolebką polskiej państwowości oraz obszarem, z którego wywodzi się plemię Polan - właśnie tych, którym Polska zawdzięcza swoją nazwę. Za panowania trzech pierwszych władców Korony (Mieszko I, Bolesław I Chrobry, Mieszko II Lambert) był to najważniejszy obszar państwa.

Opuszczone miejsca w Poznaniu

Szukając opuszczonych miejsc w Poznaniu na pewno w pierwszej kolejności natrafimy na stare forty, których jest tuaj aż kilka (na pewno minimum siedem). Oprócz tego znaleźć tu możemy kilka opuszczonych fabryk, opuszczony stadion, szkołę, dom dziecka czy nawet dawną agencję towarzyską.

Opuszczone miejsca w Wielkopolsce

Poznań to nie wszystko, jeśli chodzi o te województwo. Warto na jego terenie poszukać opuszczonych kościołów, bo jest ich tutaj kilka. Wiele ciekawych opuszczonych miejsc znajdziemy też w mieście Konin. Warto też podczas pobytu w Wielkopolsce rozejrzeć się za opuszczonymi pałacami i dworami.

Historia województwa wielkopolskiego

Pierwsze ślady człowieka na ziemiach Wielkopolski odkrywamy już 11 000 lat p.n.e. w okolicach Wschowy. Są to groty strzał oraz ostrza łowców reniferów, którzy wywodzą się z kultury ahrensburskiej - ludu zajmującego w tamtych czasach tereny tzw. Niżu Europejskiego od Holandii aż do zachodniej Polski.

We wczesnym średniowieczu rozpoczęły się najazdy Hunów, przez co handel na szlaku bursztynowym ostatecznie przestał istnieć, a plemiona Wielkopolski rozdrobniły się. Według niektórych historyków już wtedy były wśród nich plemiona słowiańskie, min. Serbowie, którzy dopiero w VIII wieku przenieśli się na zachód. Wtedy to właśnie dorzecze rzeki Warty zajął jeden z odłamów ludu Polan, budując grody min. w Gnieźnie, Gieczu czy też w Ostrowie Tumskim. We wczesnych początkach X wieku władzę nad plemieniem przejmują Piastowie.

Za panowania  trzech kolejnych Piastów: Mieszka I, Bolesława I Chrobrego oraz Mieszka II Lamberta, czyli w latach 950 - 1034 Wielkopolska jest najważniejszym terenem Polski z grodami w Poznaniu, Gnieźnie i Ostrowie Lednickim. W 1038 roku wybuchło tu powstanie pogańskie przeciwko nowej religii. Rok później książę czeski, Brzetysław, wykorzystując niestabilną sytuację w Koronie najechał Wielkopolskę niszcząc i burząc ją zupełnie. Był to jeden z głównych powodów, dla których za panowania Kazimierza Odnowiciela stolca kraju została przeniesiona do Krakowa.

W 1138 roku, po rozpoczęciu tzw. rozbiciu dzielnicowym, obszar Wielkopolski zostaje podzielony. Zachodnia część (z Poznaniem) weszła w skład księstwa, któremu przewodził Mieszko III Stary, zaś wschodnia część (z Gnieznem) trafiła do dzielnicy senioralnej, której przewodził Władysław Łokietek. Taki stan trwał przez ponad sto pięćdziesiąt lat.

Tereny Wielkopolski należały do Rzeczypospolitej aż do rozbiorów. Podczas pierwszego (1772 rok) kawałek jej północnej części został oderwany, a podczas drugiego rozbioru  (1793 rok) cała znalazła się w granicach Prus. Podczas zaborów na tych obszarach polskość odradzała się niezwykle często, co zaskutkowało aż pięcioma powstaniami, któe jednak nie są znane na szerszą skalę. Najciekawsze z nich miało miejsce pomiędzy 1918 a 1919 rokiem, kiedy to polscy powstańcy odbili całą Wielkopolskę i przyłączyli ją do II Rzeczypospolitej. W czasie II Wojny Światowej Wielkopolskę okupowała niemiecka III Rzesza.