Opuszczony tartak został uruchomiony w 1882 roku, jednak został doszczętnie zniszczony w czasie II Wojny Światowej. Ponownie odbudowany, stał się największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju.
Około 1900 roku Richard Anders, zwany "wschodniopruskim królem drewna", przejął niewielki tartak należący do E. Lehmanna i już rok później go rozbudował. Powstała wówczas nowa, duża hala, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Zakład rozbudowywano do lat trzydziestych XX wieku i z powodzeniem funkcjonował do wojny. W tym czasie zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczech. Dla pracowników tartaku Anders wybudował osiedle robotnicze.
Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952 roku wznowiono produkcję. W latach siedemdziesiątych XX wieku zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich, a w samym tartaku pracowało ponad 250 osób. W 1999 roku tartak został sprywatyzowany, a obecnie zakład pozostaje nieczynny i opuszczony, ulegając dewastacji. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni.
Na granicy tartaku znajduje się również budynek mieszkalny, obecnie opuszczony. Interesujacym elementem zwiazanym z domem sa kilkumetrowe cisy rosnace od strony jeziora, które jesienią wyglądają naprawdę niesamowicie.
Jak mogliście zapewne zauważyć, dawno nic na tej stronie nie dodawałem. Jednak nie, nie opuściłem tego projektu, jestem po prostu obecnie zajęty innym. Obecnie buduję stronę o nazwie Fshoq!, gdzie prowadzę blog podróżniczy, na którym znaleźć możecie zarówno moje nowe, jak i te starsze przygody. Jeśli więc czekacie na więcej moich tekstów czy zdjęć, jest to miejsce, do którego myślę, że obecnie warto zajrzeć. Kiedy już strona Fshoq! nabierze dostatecznego rozmachu, z wielką chęcią wrócę do Into the Shadows, zresztą zbiera mi się coraz więcej eksploracji opuszczonych miejsc do opisania. A tymczasem, do zobaczenia!